به نوشته روزنامه ديلي ميل، اين كودكان هندي با پوشيدن كلاه‌هاي پوستي، عينك‌هاي گرد و سبيل‌هاي كم پشت خاكستري راهپيمايي برگزار كرده و ركورد بزرگترين راهپيمايي كودكان ملبس به لباس‌هاي مهاتما گاندي را شكستند.
اين 485 كودك هندي لباس‌هاي مبدل مهاتما گاندي را در شصت و چهارمين سالروز ترور وي به تن كردند تا ياد وي را گرامي بدارند.
آنها علاوه بر عينك‌هاي گرد و سبيل هاي خاكستري كه مشخصه‌هاي اصلي گاندي هستند، لباس‌ها و شال سفيد وي را نيز به تن كرده و همچون گاندي دمپايي پوشيدند و با به دست گرفتن عصا در راهپيمايي شركت كردند.
راهپيمايي آنها به اين هدف برگزار شد تا خاطره راهپيمايي معروف گاندي در ماه مارس 1930 معروف به "راهپيمايي نمك" كه جنبش استقلال طلبي را در هند به راه انداخت زنده كنند.
اين كودكان هندي كه همگي بين 10 تا 16 سال سن داشتند مسافت نيم كيلومتر را با پوشيدن لباس‌هاي گاندي در مركز شهر كلكته راهپيمايي كردند.
ركورد قبلي راهپيمايي مشابه مربوط به 255 كودكي بود كه در 13 ژوئن 2010 در شهر تاميل نادو لباس‌هاي گاندي را به تن كردند. 
اوشا گوكاني، نوه مهاتما گاندي از تماشاچيان اين راهپيمايي بودند.
در روز 12 مارس سال 1930 ميلادي گاندي محل اقامتش در احمدآباد را همراه با ده‌ها تن از پيروان و انبوهي از خبرنگاران ترك كرد. پس از پيمودن 300 كيلومتر با پاي پياده، گاندي در روز ششم آوريل 1930 به ساحل اقيانوس هند رسيد، داخل آب رفت و با دستانش اندكي نمك جمع آوري كرد. با اين حركت نمادين ، گاندي هموطنانش را تشويق كرد تا انحصار حكومت استعماري در توزيع نمك را نقض كنند.
براساس اين انحصار حكومت استعماري تمام مصرف كنندگان هندي از جمله فقيرترين اقشار را ناگزير به پرداخت ماليات نمك كرده بود و آنهاحق نداشتند شخصا نمك مورد نياز خود را تامين كنند.
در ساحل ، هزاران تن از طرفداران گاندي كه در طول راه به جمع همراهان او پيوسته بودند از حركت مهاتما گاندي تقليد كرده و ظروف خود را از آب شور اقيانوس پر كردند.
از كراچي تا بمبئي، هندي‌ها با گرم كردن آب شور و بخار شدن آن در مقابل ديدگان انگليسي‌ها نمك مورد نيازشان را جمع آوري مي كردند. 
ماموران حكومت استعماري بيش از 60 هزار تن را براي اين كار زنداني كردند. هندي‌هاي وفادار به گاندي تصميم به مقاومت گرفتند.
حكومت استعماري هند گاندي را نيز دستگير كرد و او مدت 9 ماه زنداني بود.
سرانجام نايب السلطنه هند به ناتواني خود در تحميل اين قانون پي برد و تسليم گاندي شد ، تمام زندانيان را آزاد كرد و به هندي‌ها اجازه داد نمك مورد نيازشان را خود تامين كنند. انحصار نمك حكومت استعماري لغو گرديد.
«راهپيمايي نمك» از نظر انگليسي‌ها مشابه «جشن چاي» بوستن در آمريكا بود كه منجر به استقلال اين كشور شد.
با اين حال ، هند مجبور شد نزديك به 20 سال و تا پايان جنگ جهاني دوم براي استقلال انتظار بكشد و سرانجام در روز 15 اوت سال 1949 ميلادي به استقلال دست يابد.(ايسنا)