كوثر آويني درباره زنده نگهداشتن ياد شهيد آويني به ايسنا گفت: متاسفانه همه چيز به همين مراسم‌هاي سالگرد محدود شده كه در اغلب آنها حرف‌هاي كليشه‌اي و تكراري زده مي‌شود و معمولا هم اظهارنظرهايي مي‌شود كه ربطي به شخصيت پدرم و افكارش ندارد. بيشتر سخنران‌هايي كه در اين نوع مراسم حاضر مي‌شوند، درباره آن شهيد آويني كه خودشان در ذهن‌شان ساخته‌اند، حرف مي‌زنند. متاسفانه خيلي‌هاي‌شان حتي يك سطر از نوشته‌هاي ايشان را نخوانده‌اند.
وي گفت: نكته‌اي كه از آثار او و نحوه سلوكش مي‌توان درك كرد، اين است كه ايشان در مسير تفكر اجازه ورود هيچ نكته حاشيه‌اي را نمي‌داد و فقط نفس جستجوي حقيقت برايش اصالت داشت.
دختر شهيد آويني همچنين درباره جابه‌جايي يك روزه در تاريخ شهادت پدرش مي‌گويد: فكر مي‌كنم مسوولان مربوط تصور مي‌كنند مناسبت‌هاي تقويمي مثل قطعات پازل است كه مي‌شود آنها را يك جوري چيد كه متناسب و جالب به نظر برسند!
وي با ذكر اين‌كه اگر امروز شهيد آويني در قيد حيات بود به عرصه معماري برمي‌گشت، افزود: پدرم در اواخر سال 1371 ابراز علاقه براي بازگشت به عرصه معماري هم داشت. ايشان مهندس معمار بود؛ اما از اين حدس و گمان‌ها كه بگذريم تاريخ تولد و درگذشت انسان‌ها خود گوياي حقيقتي است و در نتيجه تصور زنده بودن ايشان و پيش‌بيني اين‌كه در سال 1391 به چه كاري اشتغال داشت، واقعا برايم غيرممكن است.
امروز نوزدهمين سالگرد شهادت شهيد «سيدمرتضي آويني» است. شهادت اين روزنامه‌نگار و مستندساز كه سال 1372 هنگام فيلمبرداري از يكي از مناطق عملياتي (فكه) رخ داد موجب شد كه از آن پس در فضاي عمومي جامعه، «سيدمرتضي آويني» معياري شود براي هنر متعهد در جامعه ارزشگرا.