چنان كه از اخبار و اسناد پيداست، بيش از 400 گروه در سال گذشته شناسايي و ثبت شده‌اند و بودجه حمايتي به اين گروه‌ها تعلق گرفته است.
از سوي ديگر لازم است براي گسترش تئاتر برنامه‌هاي لازم عملياتي شود. استقرار گروه‌هاي حرفه‌اي اولين و مهم‌ترين گام براي شكل گرفتن توليدات هنري و ارائه آثار حرفه‌اي در سراسر كشور است؛ برنامه مدون و گسترده‌اي كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي قصد عملياتي كردن آن را براي گسترش تئاتر در كشورمان دارد.
از آنجا كه توسعه فرهنگي يك اصل بنيادين براي تقويت زيرساخت‌هاي كشور است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي نيز اصلي‌ترين نهاد اجرايي در اين زمينه به شمار مي‌رود، استقرار گروه‌هاي تئاتري مي‌تواند يك اتفاق شايسته و بايسته براي تحقق چنين اهداف بلندنظرانه و آرماني باشد.
اساسا شايد بتوان يكي از دلايل افت و افول تئاتر در اكثر نقاط ايران را همين عدم شناسايي و حمايت از اين گروه‌هاي فعال دانست.
با اين اتفاق بزرگ، مي‌توان به برقراري تئاتر در تمام ايران اميدوار بود. اين يك حركت اساسي براي فعال شدن گروه‌ها با برنامه و نيل به اهداف فرهنگي خواهد بود.
اين نكته در ايجاد قطب‌هاي تئاتري در كشور موثر خواهد بود. چراكه نيروي انساني امروز ما به قدر كافي و حتي فراتر از انتظار است، اما هيچ برنامه مدوني براي استفاده از اين نيروهاي خلاق و پويا نداشتيم.
به همين دليل تحصيلكردگان تئاتري يا از رفتن به شهرهاي خود اجتناب مي‌كردند يا در مراكز صداوسيما مشغول به كار مي‌شدند و برخي نيز به ناچار سر از شغل‌هاي دور از تحصيلات و تمايلات قبلي‌شان مي‌پرداختند، اما با استقرار گروه‌ها در آينده مي‌توان به توليدات حرفه‌اي در تمامي نقاط چشم اميد بست و اين گامي پولادين براي كارآفريني در زمينه تئاتر خواهد بود. بنابراين تحصيلكردگان تئاتري از اين امكان براي پرداختن به تمايلات قلبي خود بهره‌مند خواهند شد.
از سوي ديگر مردم هم با گونه‌ها و توليدات متنوعي مواجه خواهند شد. همه گونه‌هاي تئاتري توليد خواهد شد چراكه هدف عمده هم آمدن مردم به سالن‌هاي تئاتر است. يعني همان مواجهه مخاطبان با توليدات فرهنگي كه اين خود ابزاري كارآمد براي توسعه فرهنگ بين اقشار مختلف مردم هست.
استقرار گروه‌ها ضرورتي است كه امسال در عمل محقق‌شده و از سال آينده نيز اين مهم در سطح تهران ممكن خواهد شد.
در اين رويارويي گروه‌ها رقابتي هم شكل خواهد گرفت و به دنبال اين رقابت، در درازمدت شاهد رشد و تعالي تئاتر در ايران خواهيم بود.
اي كاش با گذر زمان اين مهم همچنان تداوم داشته باشد. يعني با آمد و شد مديران كلان فرهنگي شاهد ركود يا توقف اين حركت ملي نباشيم چراكه اين مهم، برنامه‌اي اساسي براي داشتن تئاتر در تمام ايران است.
اين حركت آنقدر گسترده خواهد بود كه بده و بستان فرهنگي بين گروه‌ها را در سراسر ايران ممكن خواهد ساخت. يعني يك راه درست براي شناسايي توليدات برتر و ارائه آن در اكثر نقاط ايران خواهد بود.
مردم هم از طريق تماشاي همين توليدات برتر است كه راغب خواهند شد همچنان تماشاگر تئاتر باقي بمانند، چراكه توليدات ضعيف، موجب دافعه تماشاگران خواهد شد بنابراين استقرار گروه‌ها همگان را به سمت توليدات آبرومند و گيرا سوق خواهد داد. از سوي ديگر تمايلات قلبي مردم به تئاتر افزايش خواهد يافت.
بنابراين اگر استقرار گروه‌ها اولين و مهم‌ترين گام براي رونق تئاتر در ايران است، بعد از آن مي‌توان منتظر برنامه‌هاي ديگر براي شناسايي و تجهيز سالن‌هاي متروك و همچنين احداث سالن‌هاي مجهز و در عين حال ارزان‌قيمت در سراسر ايران باشيم.
به هر روي، اين گروه‌ها بايد در نقاط مشخص تمرين كنند و جاي مناسبي هم براي عرضه توليدات خود داشته باشند.
همچنين مردم هم با ساخت و فعال شدن سالن‌هاي تئاتري عادت به ديدن تئاتر خواهند كرد. حتي رفته‌رفته تئاتر در سبد اقتصادي و مصرف عمومي آنان وارد خواهد شد.
اين امر مي‌تواند حركتي براي اهميت يافتن هنر نمايشي به شمار آيد؛ نمايشي كه يك ابزار كارآمد براي فرهنگ جامعه و انجام مراودات عمومي خواهد بود.
سيد وحيد بخت‌ور - جام‌جم